Η αποκατάσταση της Γαλλικής Σκάλας στο λιμάνι του Λαυρίου, η ένταξη της Λαυρεωτικής, ως συνόλου, στην UNESCO και η μετεξέλιξη του υπάρχοντος Ορυκτολογικού Μουσείου Λαυρίου σε διεθνούς εμβέλειας με την αυτονόητη μεταστέγασή του στον ανάλογο χώρο είναι τρία εμβληματικά έργα της περιοχής μας, στην ωρίμαση των οποίων – μεταξύ πολλών άλλων – η Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής (ΕΜΕΛ) έχει συμβάλει καταλυτικά από την ίδρυσή της, εθελοντικά, αγόγγυστα επί 36 χρόνια μέχρι σήμερα από απέραντη αγάπη για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του, συνδέοντας την επιστήμη με την κοινωνία.
Πριν από μερικές ημέρες με την έγκριση από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ) της μελέτης αποκατάστασης της Γαλλικής Σκάλας, που εκπόνησε το Ε.Μ. Πολυτεχνείο, μένει η αναγκαία συνέχεια, η εφαρμογή της μελέτης. Η Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής από το 1995, που κηρύχθηκε η Γαλλική Σκάλα ως μνημείο, και μέχρι σήμερα λειτούργησε ως επισπεύδουσα. Συνεργάσθηκε με το ΕΜΠ, τον Δήμο Λαυρεωτικής (που χρηματοδότησε τη μελέτη) και τον Οργανισμό Λιμένος Λαυρίου για την προώθηση του έργου, είχε με μέλη της και επιστημονική συμβολή στη μελέτη και πίεζε προς πάσα κατεύθυνση για να προωθηθεί και εγκριθεί η μελέτη από το Υπουργείο Πολιτισμού. Και τώρα, πάλι, πρέπει να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας για να υπάρξει η χρηματοδότηση γι’ αυτό καθ’ εαυτό το έργο της αποκατάστασης του μνημείου.
Η σωτηρία και ανάδειξη συνολικά των μνημείων της Λαυρεωτικής, της φύσης και της ιστορίας της, είναι ζήτημα παιδείας, αλλά και ανάπτυξης, με την προϋπόθεση ότι θα τηρούνται το μέτρο και η ισορροπία ανάμεσα στον πολιτισμό και στην οικονομία και τότε αυτά δεν βρίσκονται σε αντίθεση. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση για να ενταχθεί η Λαυρεωτική, ως σύνολο, με τα φυσικά της μνημεία (τη δημιουργία του γεωπάρκου) και τα ιστορικά της μνημεία, αρχαία και νεότερα, στον κατάλογο μνημείων της UNESCO, αγωνίζεται η ΕΜΕΛ ήδη από το 2009, έχοντας συμμετάσχει στη σχετική προσπάθεια των ΕΜΠ-ICOMOS-TICCIH (διεθνείς πολιτιστικοί οργανισμοί)-TEE (Ημερίδα στο ΤΠΠΛ, 11-4-2009, Παγκόσμια Ημέρα των Μνημείων, «Λαύριο, οι δύο εποχές ενός μεταλλευτικού τοπίου» «…ανάδειξη του Αρχαίου και Νεωτέρου Λαυρίου και την προώθηση της υποψηφιότητάς του για τον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO»).
Η αρχή έγινε με την κατάθεση από τον Δήμο Λαυρεωτικής του φακέλου για τη δημιουργία του γεωπάρκου της Λαυρεωτικής στον Κατάλογο των γεωπάρκων της UNESCO, αποτέλεσμα της συνέργειας του ΕΑΓΜΕ (πρώην ΙΓΜΕ), του ίδιου του Δήμου, της ΕΜΕΛ, και των ΥΠΠΟΑ, ΥΠΕΝ, ΕΜΠ-ΤΠΠΛ, ΕΚΠΑ, ΕΟΤ και Δασαρχείου. Υπάρχει ακόμη αρκετός δρόμος και συνέργεια όλων των εμπλεκομένων φορέων για να ενταχθεί ως σύνολο η Λαυρεωτική, με τα μνημεία της, αρχαία και νεότερα, του υλικού και του πνευματικού πολιτισμού στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και αυτός είναι επίσης, ο μόνιμος στόχος της ΕΜΕΛ.
Η μετεξέλιξη του Ορυκτολογικού Μουσείου Λαυρίου – έργο ζωής της ΕΜΕΛ
– σε διεθνούς εμβέλειας, είναι αναγκαίο έργο, όπως επανειλημμένα και ακούραστα επαναλαμβάνουμε και αγωνιζόμαστε για την υλοποίησή του, που θα αποτελέσει την ορυκτολογική «καρδιά» του γεωπάρκου και την αφετηρία του για την επίσκεψη μετά στο πεδίο της Λαυρεωτικής, ή το αντίθετο. Είναι ένα έργο, που ήδη θα έπρεπε να είχε γίνει και μόλις πραγματοποιηθεί θα είναι σε συνεργασία – σε ένα δίκτυο – με τα άλλα μουσεία της περιοχής μας και θα πολλαπλασιάσει τις παιδευτικές και οικονομικές δυνατότητες της περιοχής μας. Η ΕΜΕΛ θα λειτουργήσει και πάλι, ως φορέας συνοχής, με τις απαραίτητες τοπικές και υπερτοπικές συνέργειες για την τελική ευόδωση του Ορυκτολογικού Μουσείου Λαυρίου, ως διεθνούς εμβέλειας, που το «φωνάζει» ο ίδιος ο τόπος.
Λαύριο, 27 Νοεμβρίου 2020
Το Δ.Σ. της Εταιρείας Μελετών Λαυρεωτικής
Leave a Reply