Μέσα από τα παιδικά μάτια της Κουλίτσας, βλέπω ένα άλλο Λαύριο. Αυτό της περιόδου 1922 έως 1934. Με τα μικρά της βήματα διασχίζει τον τόπο και τον χρόνο. Ακούει, κρυφακούει, παρατηρεί και καταγράφει τα πάντα. Την Γαλλική Εταιρεία, το σχολείο, το "Άγαλμα", τα μαγαζιά, το Νυχτοχώρι, τα συσσίτια, την εκκλησία, τις βόλτες, το κωκ, τις γιορτές, το λιμάνι, το παιχνίδι, τις φίλες, τον πρόσφυγα δάσκαλο, την απεργία, τις απολύσεις, τους "φούρνους", τον γιατρό και την μολυβδίαση...
